یک تمرین روزمره

Title of the Performance/عنوان اجرا*

فضاهای عمومی/ یک تمرین روزمره -  اجراشده توسط زنان و دختران در سراسر خیابان‌های ایران از تاریخ ۲۵ شهریور ۱۴۰۱

Session Duration/مدت اجرا

بی‌زمان

روزی را تصور کنید که تصورتان از آزادی برآورده شده‌ است. روزی که آزادی با هر معنایی که برای شما دارد٬ تحقق یافته است.

فضاهای شهری‌ای را تصور کنید که در آن روز می‌خواهید آنجا باشید. خیابان‌ها٬ میادین٬ پاتوق‌هایتان٬…

لباسی که می‌خواهید در آن روز بپوشید را انتخاب کنید.

کسانی را که می‌خواهید آن روز در کنارشان باشید. 

یاد کسانی را که می‌خواهید آن روز در ذهن خود و دیگران بیاورید.

به آنجا بروید. با لباس انتخابی‌تان٬ با افرادی که می‌خواهید٬ با نامها و یادهایی که می‌خواهید٬ و تصویرتان از آن روز را با شهر قسمت کنید. تصویر را بسازید و برای مدت زمان اجرایتان آزاد باشید. مدت زمان اجرای شما هر بازه ی زمانی‌ست که شما در آن توانایی و ظرفیت این اجرا را در خودتان ببینید. می‌تواند هر روز اتفاق بیافتد یا به صورت مقطعی در هر زمانی که شما آمادگی روی صحنه‌ی شهر بودن را داشته باشید. 

شما در این اجرا پیش نمایشی از آینده را به شهر نشان می‌دهید. 

در این اجرا گفتاری وجود ندارد. متن اجرا سکوت است و ابزار اصلی شما بدن شما و حضور شماست.

بدنی که در تخیلی از آینده‌ راه می‌رود و این تصویر از آینده را در تار و پود شهر می‌بافد. 

از هرگونه خشونت پرهیز کنید. خشونت کلامی٬ فیزیکی٬ خشونت سیستماتیک٬ 

به رهایی فکر کنید٬ رهایی از خشونت. حتی رهایی از خشم و دردتان. رهایی از مرزبندی. رهایی از هرگونه تفاوت گذاشتن بین ارزش زندگی انسان‌ها.

به این گزاره فکر کنید.

ما آزادی را طلب نمی‌کنیم. ما آزادیم و آزاد می‌کنیم.

بستر و مکان اجرا:

مکان‌های عمومی 

اجراگران: 

افرادی از گروه‌های تحت ستم از قبیل زنان٬ اقلیت‌های اجتماعی‌٬ مذهبی٬ عقیدتی٬ مهاجران افغانستانی٬ افرادی با نیازهای ویژه٬ …

مخاطب:

تماشاگران تان مردمی هستند در زمان حال که به آینده‌ای نگاه می‌کنند که شما تصورش کرده‌اید و پیشنهادش می‌دهید. 

تماشاگرانتان همچنین خودتان هستید که به تخیلتان تجسم می‌بخشید و همراهانتان٬ همچنین شهری که شما فضای خودتان را در مکان عمومی‌اش پیدا و اشغال می‌کنید.